Veel nieuws onder de zon
Door: Ingerinbologna
Blijf op de hoogte en volg Inger
16 Mei 2012 | Ivoorkust, Yamoussoukro
Een flinke twee maanden geleden droeg Bologna nog een dikke witte jas, momenteel loopt zij op teenslippers en draagt ze een grote glimmende zonnebril.
Het is heel mooi om te zien hoe de stad, die overduidelijk voor de zomer is gemaakt, is ontwaakt.
Daar waar ik de vele arcadebogen van de stad in maart vervloekte omdat ze mij de mogelijkheid ontnamen de prille zonnestralen te vangen, ben ik nu erg dankbaar voor de schaduw en verkoeling die deze architectonische meesterwerken bieden. Vorige week kwamen de temperaturen, voor de eerste keer dit jaar, boven een legendarische 30 graden uit. Na dit exotische intermezzo is de lenterust enigzins wedergekeerd en geniet Bologna van een heerlijke midtwintig graden met een vriendelijk zuchtje wind.
Dat de sneeuwlaarzen en paraplu's zijn vervangen door ijsjes en blote benen kan maar één ding betekenen: ik kan mij momenteel al 4 maanden inwoner van dit zuid europese land noemen.
De tijd vliegt, in principe niets nieuws onder de zon. Toch krijgt die tijd hier een volledig nieuwe dimensie...
Het is een beetje als een berg beklimmen en zonder het helemaal te beseffen ineens op de top te staan. De weg daarnaartoe is soms moeilijk; hoe ver is het nog? heb ik wel de goede weg genomen? Vaak kijk je om, en besef je wat een mooi stuk er al achter je ligt, om vervolgens met een glimlach weer verder te gaan... en dan ineens sta je op de top. De top, met een schitterend uitzicht, die tegelijkertijd het einde betekent van een klim waar je heel veel van geleerd hebt. Over twee maanden ga ik weer naar huis, en is mijn italiaanse avontuur in Bologna voorbij, woon ik niet meer in dit gezellige huis en volg ik geen lessen meer aan de Universita degli studi di Bologna. Een vreemde, onvoorstelbare en tegelijkterijd spannende gedachte.
Heb ik het 'dolce fare niente' inmiddels aardig onder de knie? Ben ik ook een beetje een typisch zuideuropese levensgenieter geworden zoals de siciliaanse visser die de hele dag glimlachend over de zee staart, af en toe zijn hengeltje inhaalt, niks vangt, en zijn hengel vol goede moed gewoon weer teruggooit?
En hoe ga ik mijn laatste maanden hier besteden? Allereerst tentamens, jee! Verder is een antwoord op deze vraag snel gevonden in dit boeiende land. Er ligt dan ook een reis in de richting van Napels en de Amalfi kust in het verschiet.
Vele vragen, interessante antwoorden en hele mooie herinneringen.
Het is heel mooi om te zien hoe de stad, die overduidelijk voor de zomer is gemaakt, is ontwaakt.
Daar waar ik de vele arcadebogen van de stad in maart vervloekte omdat ze mij de mogelijkheid ontnamen de prille zonnestralen te vangen, ben ik nu erg dankbaar voor de schaduw en verkoeling die deze architectonische meesterwerken bieden. Vorige week kwamen de temperaturen, voor de eerste keer dit jaar, boven een legendarische 30 graden uit. Na dit exotische intermezzo is de lenterust enigzins wedergekeerd en geniet Bologna van een heerlijke midtwintig graden met een vriendelijk zuchtje wind.
Dat de sneeuwlaarzen en paraplu's zijn vervangen door ijsjes en blote benen kan maar één ding betekenen: ik kan mij momenteel al 4 maanden inwoner van dit zuid europese land noemen.
De tijd vliegt, in principe niets nieuws onder de zon. Toch krijgt die tijd hier een volledig nieuwe dimensie...
Het is een beetje als een berg beklimmen en zonder het helemaal te beseffen ineens op de top te staan. De weg daarnaartoe is soms moeilijk; hoe ver is het nog? heb ik wel de goede weg genomen? Vaak kijk je om, en besef je wat een mooi stuk er al achter je ligt, om vervolgens met een glimlach weer verder te gaan... en dan ineens sta je op de top. De top, met een schitterend uitzicht, die tegelijkertijd het einde betekent van een klim waar je heel veel van geleerd hebt. Over twee maanden ga ik weer naar huis, en is mijn italiaanse avontuur in Bologna voorbij, woon ik niet meer in dit gezellige huis en volg ik geen lessen meer aan de Universita degli studi di Bologna. Een vreemde, onvoorstelbare en tegelijkterijd spannende gedachte.
Heb ik het 'dolce fare niente' inmiddels aardig onder de knie? Ben ik ook een beetje een typisch zuideuropese levensgenieter geworden zoals de siciliaanse visser die de hele dag glimlachend over de zee staart, af en toe zijn hengeltje inhaalt, niks vangt, en zijn hengel vol goede moed gewoon weer teruggooit?
En hoe ga ik mijn laatste maanden hier besteden? Allereerst tentamens, jee! Verder is een antwoord op deze vraag snel gevonden in dit boeiende land. Er ligt dan ook een reis in de richting van Napels en de Amalfi kust in het verschiet.
Vele vragen, interessante antwoorden en hele mooie herinneringen.
-
16 Mei 2012 - 01:58
Edje:
Jeeeej, weer een blog van Inger. eindelijk! Ik weet wel zeker dat je je haak vol goede moede moed binnen haalt! D -
16 Mei 2012 - 02:03
Edje:
De tijd vliegt daar! Ik weet zeker dat je daar ook een supertijd hebt! Geniet van de zon, die hier zijn weg nog niet gevonden heeft en geniet van een conjo-loos bestaan! we missen je wel hoor! Laat snel iets horen X slechte-muziek-smaak-vriedin en conjo etc. -
16 Mei 2012 - 06:20
Tip:
Ohhh Edje is Edith! Dat duurde even! Maar leuk stukje! Geniet er mog maar even van, en wel een beetje je best doen voor tentamens maar niet te veel want dat kun je in nl toch nog inhalen. Hier isimmers geen zon, Amalfi kust en arcadebogen! En als je nou nog ergens een erfenisje hebt kun je altijd een vakantiehuisje kopen in Bologna ( net zoals je die in EUR hebt), dan hoef je nooit meer bergen te beklimmen, want hoe mooi je het ook kunt beschrijven... Het is gewoon de hel! Dat vonden mensen in Nepal ook, dus die namen een vliegtuigje naar oven, maar dat stortte neer... Kortom, bergen zijn gevaarlijk dus kom maar snel terug naar Nederland want het enige wat wij hebben is de Vaalserberg en di staat niet in de Biesbosch of bij Villa Augustus! Want daar zie ik je in Augustus! Typisch he! Bacio -
16 Mei 2012 - 10:07
Pablo:
If you do have the possibility to see "la costa amalfitana", go. It almost looks like a dream, Giulia was there with her parents a couple of weeks ago and still she describes it as one of the most beautiful places she's ever been to. And I agree.
That'd be the occasion to compare once more how many differences there are in panoramas, in climate, in attitudes and in ways of living. Dolce far niente, you will see it for real in Naples and nearby!
Un abbraccio -
17 Mei 2012 - 19:22
Rejo1922:
Ook nu heb ik genoten van je met vlotte pen aan je laptop toevertrouwde
verslag.Je verhaal over het bergbeklim-
men lijkt wel aan de practijk ontleend;
zo levensecht komt het over.Ik kan me
voostellen,dat na het omkijken ook wel
eens een zucht je ontglipte.
Na de (hopelijk) succesvolle tentamens
wens ik je nog een prettige tijd en
daarna goede reis en tot slot een
vreudevollle hereniging met allen die
zo lang hebt moeten missen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
