Seasons come and seasons go

Vorige week leken je stralende piazza's even treurig, hingen de bloemetjes in het park naar beneden en gingen er wolken voor de zon.
Wat is er met je, Bologna?
Ik weet het wel, je ziet er heel anders uit als je iemand mist. Maar wees niet al te verdrietig, binnenkort ontmoeten jullie elkaar opnieuw...
En ja, nu Bologna dat heeft beseft lacht ze weer.
Ze maakt muziek, straalt en is onder de warme, italiaanse lentezon levendiger dan ooit.
Piazza Verdi, het universiteitsplein van de stad, ligt (letterlijk) tegen een uur of 1 vol met studenten die al pizza etend en bier drinkend studeren, gitaarspelen en -geheel in de hippie traditie die deze stad rijk is- houten oorbellen en armbandjes maken.
Lachend denk ik terug aan anderhalve maand geleden, toen op dit plein zo'n 50 cm sneeuw lag. Het is mooi om zo bewust mee te maken hoe de seizoenen een stad kunnen veranderen. De straten zijn inmiddels overvol en de gezichten lachen.
Omdat ik geen balkon heb, ben ik dagelijks ook een student die in de zon, zijn italiaanse boek openslaat en middenop het plein studeert. Elke keer weer een bijzondere ervaring, des te meer omdat je vrijwel altijd aan de praat raakt met nieuwe mensen. Vermoedelijk waren mijn wenkbrauwen tijdens het lezen van een boek over het italiaans theater ten tijde van de Romantiek bijzonder gefronst, ik werd namelijk aangetikt door een italiaans meisje met de vraag: ''hai bisogno di aiuto?'' Heb je hulp nodig?
Nu heb ik met dit superaardige meisje afgesproken om 1 keer in de week wat te gaan drinken zodat zij mij kan helpen met moeilijke delen van het boek vertalen.
Ja, italianen zijn werkelijk een volk apart: ongelooflijk open, vrolijk en amicaal. En zoals mijn huisgenoot gister grijnzend verkondigde: In italia sempre feste! In italie is er altijd reden voor een feestje. Zo lopen er dagelijks groepen studenten door de stad, vaak flink onder invloed van alcohol, die heel hard DOTTORE, DOTTORE, zingen...Oftewel: Afgestudeerde! Afstuderen zit hier gekoppeld aan een traditioneel gebeuren: de afgestudeerde draagt een laurierkrans, en vaak ook een ander bijzonder fantasievol pak en moet door de stad lopen, omringd door al zijn vrienden. Vanzelfsprekend zorgt dit door de theatrale aard van italianen, en met behulp van wat alcohol voor hilarische taferelen.
Bologna, ik ben zo blij dat ik je heb leren kennen. En ik ben benieuwd wat we samen nog allemaal gaan beleven, maar als het net zo leuk wordt als onze afgelopen tijd dan is dit een ontmoeting die ik heel mijn leven glimlachend met me mee zal dragen.