Il dolce fare niente

De tijd vliegt voorbij en de straten worden iedere dag witter. Door mijn klapluikjes nog steeds het mooie winterschilderij, al heeft het aangezicht inmiddels meer weg van een ramptoerisme foto in noord Moskou.
Omdat ik me in Italie bevindt, en niet in het koude Rusland zit Bologna daadwerkelijk gevangen onder haar grote witte deken. Zeer vermakelijk enerzijds: ik heb deze dagen het typische dolce fare niente bijzonder goed onder de knie gekregen...De universiteit is dicht, alle tentamens zijn gecancelled, de supermarkten zien eruit of er apocalyps is geweest en door de straten rennen enorme groepen studenten die annemaria koekoek en sleetje spelen. Anderzijds heeft deze stagnatie ook zijn nadelen: ik ben uiteraard gevallen, en flink ook. Ik was op weg naar huis, om even neusspray in te doen (ja, mijn verslaving steekt weer de kop op en ja, ik ben dankzij de sneeuw ook verkouden!)en gleed keihard uit. Op mijn stuitje en mijn achterhoofd, ik werd door 7 italiaanse mannen opgeraapt die uiteraard allemaal door elkaar begonnen te schreeuwen en ik ben vervolgens in een tempo waar nog geen slak u tegen zegt naar huis gewaggeld, met een vriendin die mij begeleidde. Thuis aangekomen kreeg ik van mijn lieve huisgenoot stukjes peer met nutella om aan te sterken..Het gaat nu weer een stuk beter en ik smeer me achterlijk met arnica! Gisteravond heb ik het feest gelukkig wel gehaald en het was erg geslaagd! Het feest was via vrienden van mijn huisgenoten en ik mocht mijn erasmusvrienden allemaal meenemen dus we arriveerden daar met een grote groep:) Dat Bologna een echte studentenstad is is mij inmiddels meer dan duidelijk. Door de stratenlange arcadebogen die de stad rijk is liep gisteravond een soort avondvierdaagse aan studenten, allemaal op weg naar het nachtleven...Het overgrote deel van de studenten is hier naar eigen zeggen 'radical chique'. Oftewel alternatief, links en radicaal. Dit alles wel 'in stijl'. Hipsters, dreads, artistieke types en houten oorbellen bepalen dan ook het straatbeeld. Erg interessant om te zien hoe deze stad zich verhoudt tot het toch wel rechts georienteerde Italie. Bologna trekt vanuit heel Italie linkse studenten aan en haar communistische hart heeft dan een ook een lange geschiedenis. Het lijkt me interessant om dit verder te onderzoeken, dus wie weet ga ik hier een deel van mijn scriptie over schrijven. Voor nu krijg ik pijn in mijn stuitje van het zitten en ga ik knagen op mijn laatste kruimels brood...Ik hoop met heel mijn hart dat de baas van de supermarkt winterbanden aanschaft en als de wiederweerga zijn schappen aan komt vullen! A presto!