Den eersten Daagen

En daar zit je dan...Door de typisch Italiaanse klapluikjes zie ik een prachtig winterschilderij. Het binnenplaatsje voor mijn huis draagt een dikke witte jas. Niet bepaald Italiaans deze aanblik, wel heel erg sfeervol. Terwijl ik knaag op mijn behoorlijke taaie brood, met een heerlijk plakje parmaham, dat ik zojuist heb ingeslagen, gaan er tien gedachtes tegelijk door mijn hoofd. Waar te beginnen met het beschrijven van deze geweldige ervaring?
Laten we maar dicht bij huis beginnen! Het huis waar ik woon ligt middenin de binnenstad en is heel erg gezellig. De muren zijn behangen met posters vol communistische leuzen. Dit is overigens het geval in heel Bologna. 'La tua crisa non lo pagiamo!' 'Wij gaan niet voor jou crisis betalen!', ook de Occupy beweging (hier Occupy Unibo, naar de naam de van universiteit: Universita Bologna) viert hoogtij.
Ik voel me in dit huisje heel erg op m'n gemak en mijn huisgenoten zijn ongelooflijk sociaal en aardig. Gisteravond hebben ze een welkomsfeest georganiseerd in de ruimte beneden, (sommigen van jullie zijn al op de hoogte van de andere activiteiten die in deze ruimte plaats kunnen vinden.) Het feest was erg leuk, en de zelfgemaakte sangria vloeide rijkelijk. Ook werd er flink gedanst op Balkanmuziek en Bob Dylan:)
Ook heb ik al heel veel Erasmus mensen ontmoet, het is haast lachwekkend hoe snel je mensen leert kennen. Ik stond tien minuten bij Officio Internazionali en ik had meteen 5 vrienden gemaakt. Logisch natuurlijk, want elke uitwisselingsstudent is hier in feite alleen.
De eerste twee dagen heb ik heel veel moeten regelen, maar gelukkig gaat het hier allemaal op zijn italiaans! Voor vakken aanmelden? Nee joh, helemaal niet nodig! Je gaat gewoon in de les zitten en geeft zelf aan wanneer je je tentamen wilt doen. Geweldig!
Gister heb ik met een duitse vriendin een college gevolgd, storia delle arte moderna: moderne kunstgeschiedenis. De proffesor was een zeer markante verschijning die het midden hield tussen Lady GaGa en een omhooggevallen Clochard op te hoge hakken kwam 25 (!) minuten laat de zaal in, ging vervolgens 10 (!) minuten staan pielen met haar powerpoint presentatie om deze vervolgens toch maar weer uit te zetten. Uiteraard moesten het duitse meisje en ik erg lachen omdat alle italiaanse vooroordelen flink werden bevestigd. Eenmaal opgestart werd het erg interessant, het onderwerp was het impressionisme. Helaas was het wel heel erg moeilijk te volgen, italianen praten nu eenmaal of ze continu de trein nog moeten halen.
Vanavond is er een speciaal erasmusfeest in een club op Via Zamboni, de straat waarin ook de universiteit staat.Voor het feest losbarst heb ik met een groep mensen in een restaurant afgesproken om lekker te gaan eten. Ik vrees dat dit het einde gaat worden van mijn eerste blog! Gefeliciteerd als je het tot het einde hebt gehaald en hopelijk tot de volgende keer! Ciao, baci a tutti